kleine footprint, groot plezier!
In mijn werk als architect en kunstenaar wil ik het verlangen naar zorgzaam samenleven van mensen en natuur wakker schudden, want ik maak me grote zorgen over de liefdeloze manier waarop we met onze wereld omgaan.
Voor een duurzame toekomst is een uitnodigende kompaskoers nodig,
een positieve richting waarin we steeds verdere stappen kunnen zetten. Geen nadruk op wat niet -meer- kan of mag, maar op wat we belangrijk vinden om te verzorgen en te koesteren: levenskunst van de toekomst. Zo bied je tegenwicht aan alle verlammende ontkenning, angst en schaamte waarmee ecologische problemen nu nog omgeven zijn. Iets van een nieuwe bodem onder het bestaan misschien zelfs?
Met FAOLA wil ik bijdragen aan architectuur die een kleine footprint verbindt aan groot plezier, en het denken daarover aanmoedigen.
Daarvoor ontwikkel ik – samen met anderen- vernieuwende ideeën voor de leefomgeving van de toekomst en deel de kennis en ervaring die we onderweg ontdekken.
Een kleine footprint is een kleine ecologische voetafdruk, ook letterlijk door het vrijhouden van de bodem
Groot plezier schuilt in een omgeving die je op allerlei manieren met leven verbindt
Het helpt niets de mensen dag in dag uit erop te wijzen dat ze over pakweg 30 jaar naar de bliksem gaan, want ze zijn daartoe gaarne bereid, mits het hun vandaag maar goed gaat. Zelfs bij een eerder intreden van de katastrofe is er nog geen reden tot alarm... Het is onbegonnen werk de mensen te wijzen op de zinloosheid van hun streven naar geld, comfort, snelle verplaatsing en al die zaken waardoor duizenden uitlaatkleppen hun gif de wereld inbraken, zolang je geen alternatief te bieden hebt. Ze geven het niet uit handen, want wat krijgen ze ervoor terug? Een leven waaruit ook nog dát is weggenomen. Pas wanneer je onder hun bestaan een nieuwe bodem schuift, waardoor dit alles zijn urgentie verliest, kun je wat eisen. Dan hoeft het ineens niet meer, het is gewoon onbelangrijk geworden! Godfried Bomans (ruim 50 jaar geleden…)
Een omgeving die je met het leven verbindt als nieuwe bodem onder het bestaan?